Οι πολεμικές τέχνες για τα παιδιά με αυτισμό και αναπτυξιακές διαταραχές

Γράφει ο Χρήστος Μπάρδας

Διαβάζουμε όλο και περισσότερες ιστορίες όπου γονείς με παιδιά που πάσχουν από αναπτυξιακές διαταραχές όπως ο αυτισμός, επιλέγουν να τα γράψουν σε σχολές πολεμικών τεχνών αφού ο συνδυασμός συγκεκριμένων δομών προπόνησης, πειθαρχίας και κοινωνικότητας τα ωφελεί σε μεγάλο βαθμό.

Σύμφωνα με το ikidcenters.com,«διδάσκοντας ένα παιδί με αυτισμό να ασχοληθεί με τη φυσική άσκηση, ουσιαστικά μαθαίνει να θέτει σε λειτουργία όλους τους μύες του σώματος οι οποίοι
παράγουν χημικές ουσίες που αποστέλλονται στον εγκέφαλο και με τη σειρά του εκείνος παράγει άλλες ουσίες που βελτιώνουν τη γνωστική λειτουργία» ενώ στην επιλογή των κατάλληλων αθλημάτων τονίζεται ότι τα ατομικά αθλήματα προτιμούνται από τα ομαδικά αφού έχουν περισσότερες απαιτήσεις σε επικοινωνία και συγχρονισμό με άλλα παιδιά και εκεί μπορεί να υπάρχουν ελλείψεις σε ένα αυτιστικό παιδί.

Το verywell.com, κατατάσσει τις πολεμικές τέχνες στα πιο κατάλληλα αθλήματα για παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες λέγοντας: » Μπορεί οι πολεμικές τέχνες να μην είναι τα πιο κλασσικά σπορ αλλά είναι σωματικές δραστηριότητες Συνδυάζουν τα στοιχεία της προβλεψιμότητας και της δομής με τις προκλήσεις της σωματικής άσκησης με άλλα άτομα. Για πολλά παιδιά με αυτισμό, οι πολεμικές τέχνες είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος να αποκτήσουν φυσικές ικανότητες μαζί με αυτοπεποίθηση» .

To ίδιο σάιτ μοιράζεται μαζί μας την ιστορία του 9χρονου Lenny ο οποίος διαγνώστηκε με αυτισμό στα 2 του και όταν  ήταν 6 χρονών, λόγω κάποιου συμμαθητή που τον παρενοχλούσε, η μητέρα του έπεισε τον πατέρα του να τον γράψει σε μια σχολή Tae kwon do φοβούμενη ότι θα έρθει κάποια στιγμή η ώρα που θα πρέπει να αμυνθεί σε κάποια σωματική επίθεση.

Ο τρόπος που ο πατέρας διηγείται πως έφτασε ο γιος του στα 9 του να βλέπει γιατρούς που του λένε ότι το παιδί σας δεν δείχνει σημάδια αυτισμού είναι συγκινητικός.

Ο πατέρας, Charlie, αναφέρει ότι υπό την καθοδήγηση ενός εξαιρετικού δασκάλου που γνώριζε από παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες, ο γιος του άλλαξε σημαντικά:

» Σχεδόν αμέσως, ο Lenny μπήκε στην γραμμή με άλλα παιδιά και έκανε ότι μπορούσε να κλωτσήσει και να ρίξει μπουνιές όπως αυτά. Αυτό που μου άρεσε από τον δάσκαλο είναι ότι απαιτούσε ένα συγκεκριμένο βαθμό σεβασμού από τους μαθητές και τους διόρθωνε όταν έπρεπε αλλά δεν υπερέβαλε κι όλας. Μου αρέσε να ακούω το αγόρι μου να αποκαλεί έναν ενήλικο ως κύριο. Τα παιδιά είχαν επίσης χρόνο να παίξουν ένα παιχνίδι στο τέλος που ο Lenny το αγάπησε αμέσως»

«Καλύτερη συγκέντρωση, καλύτερη φυσική κατάσταση, καλύτερη πειθαρχία και τρόπους, καλύτερους βαθμούς και ένα πιο ευτυχισμένο παιδί είναι τα κέρδη από το Tae Kwon Do. Θεωρώ τρομερά πρότυπα τους μεγαλύτερους έφηβους μαθητές που έχουν πάρει μαύρες ζώνες από μικροί»

«Θα πρότεινα στους γονείς να ελέγξουν εξονυχιστικά την σχολή που θα πάνε. Οι γονείς θα πρέπει να παρακολουθήσουν 1 ή 2 μαθήματα για να δουν αν το παιδί τους θα ταιριάξει και να μιλήσουν στους γονείς που περιμένουν. Επίσης να μιλήσουν με τον προπονητή και να βεβαιωθούν ότι ξέρει πως το παιδί τους έχει κάποιες διαταραχές και να πάρουν την γνώμη τους. Ποτέ μην δεσμεύεστε για πολύ καιρό σε μια σχολή πριν βεβαιωθείτε ότι η συγκεκριμένη τέχνη είναι η σωστή για το παιδί σας» λέει ο πατέρας της ιστορίας τονίζοντας για άλλη μια φορά ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ – ΔΑΣΚΑΛΟΥ.

.Φυσικά αυτές οι ιστορίες δεν υπάρχουν μόνο στο Tae Kwon Do. Ανάλογη είναι η δουλειά του δασκάλου Καράτε Eang Ung στη Ολλανδία και του 1οχρονου  Timmy που είχε προβλήματα στις σωματικές κινήσεις και η μητέρα του τον έγραψε στο τμήμα του master Ung.

«Ήδη είναι πιο χαρούμενος» λέει η μητέρα του. » Δεν του άρεσε κανένα σπορ πιο πριν. Ο δάσκαλος είναι τόσο ευγενικός. Δεν τον πιέζει πολύ και αμέσως νοιώθει άνετα»

Σήμερα δεν υπάρχουν πολλές επιστημονικές έρευνες που να αποδεικνύουν την σύνδεση των πολεμικών τεχνών με την βελτίωση των αναπτυξιακών διαταραχών στα παιδιά. Όμως αυτές που έχουν γίνει, σε συνδυασμό με τις πραγματικές ιστορίες παιδιών δείχνουν πολύ καλά αποτελέσματα.

Μια έρευνα στο University of Isfahan στο Iran πήρε 30 παιδιά με αυτισμό και τα χώρισε σε δύο group των 15. Το πρώτο group δεν έκανε σωματική άσκηση ενώ το δεύτερο έκανε προπόνηση σε Κάτα του Καράτε 4 φορές την εβδομάδα για 14 εβδομάδες. Τα παιδιά ελέγχθηκαν πριν το τεστ, αμέσως μετά την ολοκλήρωση και έναν μήνα μετά. Το πρώτο group δεν έδειξε κάποια βελτίωση, όμως το δεύτερο που έκανε ΚΑΤΑ παρουσίασε σημαντική μείωση στα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά του αυτισμού που παρέμεινε ακόμη και έναν μήνα μετά την λήξη των προπονήσεων!

πηγη