Η ιστορία των ναυτικών του Μότορσιπ ''Θανάσης΄΄ που 'πιάστηκε' απο τις Αιγυπτιακές αρχές στο Πόρτ Σάιντ τον Οκτώβριο του 1989 φορτωμένο με χασίς.Η υπόθεση είναι σκοτεινή δεν θα αναφερθούμε στις λεπτομέρειές της, αλλά θα επικεντρωθούμε στις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν τότε στις Αιγυπτιακές φυλακές οι οποίες περιγράφονται στα γράμματα του ενός ναυτικού...:
Ονειρεύεται ένα μωρό που γελάει. Τη μυρωδιά της θάλασσας όταν είσαι στο πέλαγο και δεν βλέπεις στεριά πουθενά. Τον ήλιο να χαϊδεύει το πρόσωπό του. Μετά, βλέπει την εικόνα ενός βλοσυρού άντρα με άσπρα μαλλιά, και μούσι. Ο ήλιος χάνεται, και ξαφνικά ο αέρας δεν μυρίζει θάλασσα, αλλά κόπρανα, και ένας αφόρητος πόνος κάνει την εμφάνισή του χαμηλά στην κοιλιά του. Ξέρει ότι έχει ξυπνήσει, αλλά χρειάζεται λίγες στιγμές για να θυμηθεί που βρίσκεται. Έχουν περάσει 14 χρόνια, και ακόμα δεν το έχει συνηθίσει. Προσπαθεί να κινηθεί, αλλά ο πόνος τον εμποδίζει, και μένει ξαπλωμένος στο πλάι, στο πάτωμα, με την πλάτη κολλημένη στο κορμί ενός Αιγύπτιου που ροχαλίζει. Ξαφνικά κρυώνει και προσπαθεί να κουλουριαστεί, αλλά κλωτσάει κάποιον άλλο, ή άλλους, και εγκαταλείπει την προσπάθεια. Ανοίγει τα μάτια του για να δει αν είναι μέρα, και θυμάται ότι από το ένα μάτι είναι τυφλός, και από το άλλο βλέπει μόνο ένα θαμπό φως, που μπορεί να έρχεται από το μικρό παράθυρο. Θυμάται ότι τον λένε Κώστα και ότι βρίσκεται σε ένα τσιμεντένιο κελί διαστάσεων 3 επί 4, στο οποίο ζει μαζί με άλλους 18 ανθρώπους. Ότι οι δύο φίλοι του, με τους οποίους φυλακίστηκε το 1989, έχουν πεθάνει. Ότι και ο ίδιος είναι άρρωστος και θα τους ακολουθήσει σύντομα. Κλείνει τα μάτια πάλι και προσπαθεί να κοιμηθεί ξανά, για να δει πάλι το ίδιο όνειρο. Αλλά δεν μπορεί. Επειδή θυμάται.
«Εν Αμπού Ζαμπάλ 3-3-1997 Αγαπημένη μου Μαρία έλαβα το γράμμα σου, χάρηκα που είστε καλά. Πήρα τα πράγματα που έστειλες με τον Κοσμά. Δεν μπορώ να σας καταλάβω, με τα φάρμακα. Εγώ σας έγραψα δυο-τρία συγκεκριμένα και σεις μου στείλατε τόσα πολλά. Τα πετάω, αφού ξέρετε ότι δεν έχω μέρος να τα βάλω. Είπα στη Φωτεινή ότι 13 χρόνια έχουν μείνει ακόμα. Καταλαβαίνω, αυτή είναι η αλήθεια. Εδώ δεν μπορείτε να μας βοηθήσετε, να μας δώσουν ένα μέρος να κοιμηθούμε. Το αγώνα σας τον γνωρίζω, και είμαι υπόχρεός σας, με το παραπάνω. (…) Μας πήγαν προχτές στο νοσοκομείο. Μας κοροϊδεύουν. Μας είδαν από μακριά και μας έδιωξαν. Τα μάτια μου έχουν πρόβλημα. Ο Γιάννης μας είπε ότι μπορεί να μας πάνε στο Κανάτερ. Αν μας πάνε εκεί, μπορεί να γλιτώσουμε από αυτή την ταλαιπωρία. (…) Εσείς τι κάνετε; Δεν μου γράφεις νέα. Εδώ γράφουν οι εφημερίδες γι’ αυτή τη γυναίκα. Γιατί δεν την δίνουν;»
Αυτή η γυναίκα» είναι η Χόντα Αμπντούλ Μονέμ Μοχάμεντ, η οποία κατεζητείτο από τις αιγυπτιακές αρχές για μια υπόθεση ακάλυπτων επιταγών, για την οποία είχε καταδικαστεί ερήμην σε τρία χρόνια φυλάκιση και καταναγκαστικά έργα. Η γυναίκα συνελήφθη στην Ελλάδα ύστερα από σήμα της Ιντερπόλ. Υποστήριξε ότι διαμένει στη χώρα μας νόμιμα και μόνιμα εδώ και δέκα χρόνια, και μάλιστα ότι ονομάζεται Σοφία Σαλάμ. Η Αίγυπτος ζητούσε επίμονα την έκδοσή της, τονίζοντας ότι σε αντάλλαγμα θα άφηνε τους τρεις ναυτικούς να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, αρνήθηκε να εκδώσει την Χόντα Μοχάμεντ. Κι αν αυτό δεν αρκούσε για να εξαγριώσει τους Αιγύπτιους, υπάρχει και το προηγούμενο του «Αλέξανδρος G», ενός ακόμα ελληνικού πλοίου που είχε συλληφθεί το 1983 με 208 κιλά ηρωίνης. Οι τέσσερις Έλληνες ναυτικοί που καταδικάστηκαν στην Αίγυπτο εκδόθηκαν στην Ελλάδα, όπου η ποινή τους μετατράπηκε από ισόβια σε 20ετή κάθειρξη. Το 1990, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής τους έδωσε χάρη. Οι Αιγύπτιοι είχαν ήδη στη φυλακή τον Καστανιά, το Ζεγγελίδη, και τον Κοντογιάννη και, μετά από αυτό, δεν υπήρχε περίπτωση να τους αφήσουν.
«Εν Κανάτερ, 4-3-2002 Πολυαγαπημένα μου αδέρφια Πέτρο και Μαρία, γεια σας. Εύχομαι το γράμμα μου να σας βρει σε πλήρη υγεία και χαρά, όπως υγιαίνω και εγώ.
Έλαβα το αγαπητό σας γράμμα και χάρηκα πολύ που είστε καλά. Στεναχωρέθηκα για τη μαμά μου που κάθε στιγμή είναι στο μυαλό μου και προσεύχομαι στο Θεό να την έχει καλά και να προλάβω να τη δω. Να την προσέχετε πολύ και πες στον Πέτρο να μην στεναχωριέται και τα πράγματα θα έρθουν με το θέλημα του Θεού. Δεν μου γράφεις αν υπάρχει καμιά προοπτική να έρθουμε στην πατρίδα. Γιατί εδώ μέσα είναι δράμα. 10 άτομα έχουν κλείσει 20 χρόνια και δεν τους αφήνουν να φύγουν. Καταλαβαίνεις τι απελπισία έχει πέσει εδώ μέσα για όλους μας. Εγώ καλά είμαι. Μου έβγαλαν καρδιογράφημα και μου είπαν ότι είναι καλό. Αλλά πώς να τους πιστέψεις. Το προξενείο μου έφερε δυο γιατρούς. Ο ένας κοίταξε το μάτι μου και μου έδωσε κάτι σταγόνες για να μείνει όπως είναι, γιατί μου είπε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ο άλλος κοίταξε την εγχείρηση και μου είπε ότι το ράψιμο δεν έγινε καλά, και γι’ αυτό με πονάει. Μου είπε να συνηθίσω να ζω με τον πόνο».
«Εν Κανάτερ, 6-10-2002
Πολυαγαπημένα μου αδέρφια Πέτρο και Μαρία, γεια σας. Εύχομαι το γράμμα μου να σας βρει σε πλήρη υγεία και χαρά, όπως υγιαίνω και εγώ.
Έλαβα το αγαπημένο σας γράμμα και χάρηκα για τα καλά σου λόγια και για τον αγώνα που κάνετε για μένα. Αλλά ξέρεις αδερφούλα μου, ότι έχουμε μπλέξει με μια χώρα οι πολίτες της οποίας δεν ξέρουν τι θα πει στοργή και ανθρωπισμός. Η ζωή εδώ δεν είναι τίποτα γι’ αυτούς. Αυτά βλέπουμε και βιώνουμε εδώ μέσα και τρελαινόμαστε.
Μου γράφεις για τη μαμά, Μαρία. Πικράθηκα πολύ, δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Ζούσα πάντα με την ελπίδα να την δω. Εγώ τους πίκρανα πολύ και τους ρεζίλεψα, και τον μπαμπά μου και τη μαμά μου. Εσείς δεν το καταλαβαίνετε πόσο πόνεσα, πόσος είναι ο πόνος. Εσείς τους ζούσατε, εγώ όχι. Προσεύχομαι πάντα για τους γονείς μου. Ας με ακούσει ο μεγαλοδύναμος θεός, και ας με συγχωρέσει».
«Εν Κανατέρ 20-10-2000
Ξέρεις, έχουμε τρεις με ημιπληγία παράλυτους εδώ. Δεν τους στέλνουν στην πατρίδα τους, ούτε σε ένα νοσοκομείο. Μας τους έχουν φορτώσει να τους νταντεύουμε. Ξέρεις τι είναι να έχεις παράλυτο στο δωμάτιό σου; Μην τα συζητάς.
Στέλνε μας βιβλία και παλιές εφημερίδες. Όταν έρθει ο Πέτρος, να μας φέρει ρέγγες και φέτα, και αυτό το χοιρινό που μας έστειλε. Ήταν το καλύτερο».
«Εν Κανάτερ 5-4-2002
Τώρα έχει πιάσει ένας αέρας και φέρνει αυτή τη σκόνη που μας έχει τρελάνει μια εβδομάδα. Η υγεία μου είναι η ίδια. Τα μάτια μου έχουν γλαύκωμα, το αριστερό είναι χάλια, δεν βλέπω τίποτα. Ρωτήστε κανένα γιατρό τι φάρμακα υπάρχουν. Αυτός εδώ μου έδωσε ένα κολλύριο και βάζω πρωί βράδυ».
«Εν Κανατέρ 2-11-2001
Τα νέα μου, όπως τα ξέρετε, είναι πολύ δυσάρεστα. Ο Τάσος μας άφησε χρόνους. Πήρα το μολύβι με βαριά καρδιά να σας γράψω τα γεγονότα, για να καταλάβετε πώς περνάμε εδώ μέσα στην κόλαση.
Αδερφούλα μου, ο Τάσος αρρώστησε το Σεπτέμβριο. Κρύωσε, και μετά πρήστηκαν οι αμυγδαλές του και είχε πυρετό. Στείλαμε γράμμα στον αδερφό του και στο προξενείο, για να δούμε τι θα κάνουμε, αλλά δεν πήραμε καμία απάντηση. Μετά τον πόνεσαν οι αδένες στα σκέλια του και δεν μπορούσε να περπατήσει. Τον σηκώναμε για να τον πάμε στο γιατρό. Αυτός του έγραφε αντιβιοτικά, αλλά δεν υπήρχε καμία βελτίωση. Παρακαλούσαμε το διευθυντή και το γιατρό να κάνουν κάτι, αλλά μας έβριζαν. Δίναμε το τηλέφωνο του προξενείου σ’ αυτούς που είχαν επίσκεψη, για να τους τηλεφωνήσουν και να έρθουν, αλλά τίποτα. Ο Τάσος καλυτέρεψε λίγο και περπάτησε, και χαρήκαμε πολύ. Μετά από δυο μέρες, όμως, έπεσε πάλι, και μας έλεγε ότι το σαγόνι του και το κάτω χείλος του δεν τα νιώθει καθόλου. Είχε πυρετό, έβηχε, και έβγαζε κάτι μαύρα φλέματα. Φοβηθήκαμε πολύ. Τον πήγαν με το ζόρι στο νοσοκομείο, αλλά το βράδυ τον έφεραν πίσω. Το άλλο πρωί ήρθε ένας που έκανε το νοσοκόμο, και έφερε κάτι ενέσεις. Του έκανε μία, και δυο ώρες αργότερα τον έπιασε ένα τρέμουλο. Χτυπιόταν και προσπαθούσε να αναπνεύσει. Φωνάξαμε το γιατρό κι αυτός μας έβρισε, και είπε ότι το κάνει επίτηδες, και δεν έχει τίποτα. Δεν μπορούσε να κάνει την ανάγκη του, τον πηγαίναμε σηκωτό στην τουαλέτα και του βγάζαμε τα ρούχα. Δεν έτρωγε. Τους έλεγα να μην του κάνουν άλλη ένεση, αλλά αυτοί επέμεναν. Την επόμενη μέρα του έδωσαν μισή δόση. Την τέταρτη χειροτέρεψε. Την πέμπτη δώσαμε το τηλέφωνο του προξενείου σε έναν ο οποίος τους πήρε και τους έβρισε γιατί δεν έρχονταν. Στείλαμε και τηλεγράφημα στον αδερφό του για να ενεργήσει από την Αθήνα, γιατί βλέπαμε ότι αυτοί εδώ τον σκότωναν μέρα με τη μέρα. Μαρία, καμιά ανταπόκριση δεν υπήρξε από το προξενείο. Την Κυριακή ο Τάσος χειροτέρεψε. Τη Δευτέρα πήγαμε στο διευθυντή και τον παρακαλέσαμε να μας βοηθήσει. Ήρθαν, τον κοίταξαν, είπαν «δεν έχει τίποτα», και του έβαλαν έναν ορό με αντιβίωση».
Ο Αναστάσιος Κοντογιάννης πέθανε στις 29 Οκτωβρίου του 2001. Οι Αιγυπτιακές Αρχές έστειλαν το πτώμα του στην Ελλάδα γυμνό, μέσα σε μια πλαστική σακούλα..
«Εν Κανατέρ 2-1-2003 Το πιο χαρούμενο και ευχάριστο για μένα είναι ότι με επισκέφτηκε η Κατερινούλα. Είδα την κορούλα μου κοπέλα μεγάλη, την είδα και τη θαύμασα. Μιλήσαμε, μου είπε τα καλά και τα προβλήματα, πώς προοδεύει στο Πολυτεχνείο. Μου έδωσε κουράγιο και δύναμη. Όλο χαρά ήταν, που τα κατάφερε να έρθει να με δει. Δεν ήξερα τι να της πω από τη συγκίνησή μου. Δόξα το Θεό που το παιδί μεγαλώνει στο δρόμο του Θεού και σπουδάζει μόνη της. Όπως μου είπε είναι πολύ καλή μαθήτρια και ποτέ της δεν χρειάστηκε φροντιστήρια και βοήθεια από κανένα».
Ο Κώστας Καστανιάς τελικά μεταφέρθηκε στην Ελλάδα "για λόγους υγείας" το Νοέμβριο του 2004..
Θέμα απο την ταινία midnight express
Διαβάστε την ιστορία του μότορσιπ 'Θανάσης' ΕΔΩ αποσπάσματα κειμένων και φωτό απο Θοδωρής Γεωργακόπουλος(http://www.georgakopoulos.org)
newspull.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 1990.Η εισβολή του ΙΡΑΚ στο Κουβέιτ.., ''Λεωφόρος του θανάτου'' η παλαιά Εθνική Οδός Αθηνών-Θηβών(VIDEO)
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Οι αναρτήσεις που γίνονται από το διαδίκτυο τα κείμενα και οι φωτογραφίες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε ότι είναι δημόσια.Αναρτήσεις η αναδημοσιεύσεις, από άλλες πηγές που αναρτώνται σε αυτό το blog εκφράζουν αυτούς που τις υπογράφουν.Αν υπάρχουν πνευμ.δικαιώματα παρακαλούμε ενημερώστε μας για την αφαίρεση τους(των αναρτήσεων ή αναδημοσιεύσεων).Ενημερώστε μας άμεσα εάν θίγεστε απο κάποια ανάρτηση ώστε να την αφαιρέσουμε.
Εισαγωγικός Σχολιασμός (μπλέ γράμματα)
Σε ορισμένες αναρτήσεις υπάρχει περίπτωση σαν πρόλογος να υπάρχει δικός μας σχολιασμός.Αυτή είναι η δική μας άποψη για το θέμα και δεν υποχρεώνουμε κανέναν να την διαβάσει...
---
Τα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του newspull.Μη κόσμια και προσβλητικά σχόλια θα διαγράφονται όπου αυτά εντοπίζονται(ενημερώστε μας και εσείς εάν χρειαστεί).