Ιωάννης Καρακίτσος Ο άγνωστος πρωτεργάτης της Επανάστασης του 1821 που έχει απόγονους στη… Μελβούρνη!

Ο Ιωάννης Καρακίτσος ήταν σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής επανάστασης από το χωριό Κατσαρού, λησμονημένος και χωρίς να είναι ευρύτερα γνωστή η σπουδαιότατη προσφορά του στον Αγώνα του 1821. Γεννήθηκε στα 1785 όπως αναφέρει ο ίδιος σε ένορκη κατάθεσή του στο Ειρηνοδικείο Οιχαλίας, και πέθανε σε προχωρημένη ηλικία, πάνω από 90 ετών. Τα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας και της Επανάστασης αποκαλούνταν «το στοιχειό της Γουβάλας ή ο Αράπης της Γουβάλας» – Γουβάλα καλείται το βουνό ανατολικά πάνω από το χωριό Κατσαρού.
Το 1865 σε ηλικία 80 ετών και γεωργός στο επάγγελμα, κατέθεσε ενόρκως για τη συμμετοχή του συμπολεμιστή του Δημ. Αδαμόπουλου, από το συνοικισμό Τσαούσι της Μερόπης, στον Αγώνα του 1821.Τον Ιούνιο του 1878 αναφέρεται ως Υπολοχαγός της προικοδοτουμένης Φάλαγγος, δηλαδή συνταξιοδοτείτο.
Την ιστορία του Καρακίτσου την έκαναν γνωστή στο “Νέο Κόσμο” απόγονοι του που σήμερα ζουν στη Μελβούρνη.

Ο ΟΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
Ήταν γιος του κλέφτη Παναγιώτη Καρακίτσου, του «γερο-Παναγιώταρου», όπως αναφέρει ο ίδιος σε διήγησή του. Ο πατέρας του Γιάννη, ο Παναγιώτης Καρακίτσος προύχοντας από το Κατσαρού , που ήταν διορισμένος από τον πασά της Ανδρούσας για να παρακολουθεί τα κινήματα των κλεφτών και αρματολών -και ο οποίος τουναντίον βοηθούσε το έργο τους- στα 1806 βρήκε σε μία ράχη της Σκάλας, που σήμερα ονομάζεται Παλουκόραχη, το φρικτό θάνατο του ανασκολοπισμού μαζί με πολλούς άλλους από τον Καχαγιάμπεη, που ήταν ο πασάς της Ανδρούσας. Ήταν 13 χρόνων τότε ο Γιάννης Καρακίτσος που αντίκρισε τον πατέρα του πάνω στο παλούκι να βασανίζεται. Μέσα του θέριεψε το μίσος ενάντια στον τύραννο και από τότε φερόταν πολύ άσχημα στους Τούρκους. Πολύ σύντομα έγινε ύποπτος και για να γλιτώσει αναγκάστηκε μαζί με τον αχώριστο φίλο του Δρούλια να φύγουν για την πόλη. Εκεί τον πήρε υπό την προστασία του ο Νικηταράς. Όταν αργότερα ήρθε ο Παπαφλέσσας, γνωρίστηκε μαζί του κι έγινε και αυτός μέλος της Φιλικής Εταιρείας. 4

Το παλούκωμα του πατέρα του στάθηκε καθοριστικό γεγονός για τη δράση του. «Εγώ θα ήμουν τότε το πολύ ίσαμε 10-12 χρονών παιδάκι, κι έβλεπα, κι άκουγα που φώναζε και σπαρτάραγε ο πατέρας μου, με τους άλλους κλέφτες απάνου στα παλούκια. Σα μεγάλωσα αποφάσισα να εκδικηθώ το παλούκι του πατέρα μου και των άλλων Μεσσηνίων».
Όλοι τη Σκάλα την τηράν και βλέπουν και τη ράχη
Αφού σουβλίζουν γίγαντες οι Τούρκοι από τα πάθη
Ο εγγονός του Αποστόλης Καρακίτσος (τον θυμάμαι, ένας γίγαντας. Ήμουν 6-7 χρόνων όταν πέθανε), τέως οπλαρχηγός του ελληνοτουρκικού και βορειοηπειρωτικού αγώνα, που υπηρετούσε στο σώμα το Ρώμα και φίλος αχώριστος του Λορέντζου Μαβίλη, γνωστός στην οικογένειά μας ως Αποστολαράς, ήταν ιστορικός συγγραφέας και ποιητής και έχει γράψει ποίημα για το συγκεκριμένο γεγονός, το οποίο σώζεται πλέον προφορικά:

Λίγο νεράκι Γιάννη μου
εκάηκε η καρδιά μου
άναψε το στήθος μου
και όλα τα σωθικά μου
Και τότε ο Γιάννης πέταξε σαν αετός στο ρέμα
και με το φέσι του νερό του φέρνει πονεμένα
«Αυτά που είδες Γιάννη μου βάλ’ τα μες στην ψυχή σου
και εκδίκηση να πάρεις τώρα ευθύς ορκίσου».
Και ο Γιάννης ορκίστηκε με μάτια δακρυσμένα
«Πατέρα η Επανάσταση αρχίζει από μένα».
Ο ίδιος ο Καρακίτσος είχε πει πως ο Τούρκος έχυσε το νερό από το φέσι του και τον έδιωξε.
Ο Τούρκος που ήταν παρευθύς μια κοντακιά του δίνει
πέφτει το φέσι απ’ τα χέρια του και το νερό του χύνει.

διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ