Κορονοιός: To ολέθριο λάθος της ανθρωπότητας στην επιδημία του κορωνοϊού

Τον Νοέμβριο του 2002 σημαίνει παγκόσμιος συναγερμός από το ξέσπασμα επιδημίας κορωνοϊού στην Κίνα που προκαλεί οξύ αναπνευστικό σύνδρομο.

Του Δημήτρη Καλαντζή

Καθώς η θνητότητα αγγίζει το 10% και δεν υπάρχει κάποιο εμβόλιο ή φάρμακο για να σταματήσει τη διασπορά, η διεθνής κοινότητα αποφασίζει ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της επιδημίας είναι η απόλυτη απομόνωση των κρουσμάτων. Πραγματικά, σε ελάχιστο χρόνο, οι περισσότερες χώρες (μεταξύ τους και η Ελλάδα), κατασκευάζουν χώρους απομόνωσης στα αεροδρόμια και τα νοσοκομεία και ξεκινούν αυστηρούς ελέγχους στις εισόδους των χωρών με θερμομετρήσεις. Η επιδημία τελικά φτάνει σε 37 χώρες αλλά, λόγω των μέτρων απομόνωσης, πλήττει μαζικά μόνο την Κίνα, την Ταϊβάν, τη Σιγκαπούρη και τον Καναδά. Έναν χρόνο μετά, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δίνει τη λήξη του συναγερμού. Η ανθρωπότητα πιστεύει ότι ο κορωνοϊος νικήθηκε από την απομόνωση. Τα πανάκριβα προγράμματα για την εύρεση εμβολίων και φαρμάκων σταματούν, καθώς δεν υπάρχει προοπτική κέρδους από μία ανακάλυψη για επιδημία που “δεν υφίσταται πλέον”…

Κι έτσι γίνεται το ολέθριο λάθος: χωρίς να έχει κατανοηθεί ο μηχανισμός του ξεσπάσματος της επιδημίας, χωρίς να έχουν μάθει οι επιστήμονες πώς πέρασε από τις νυχτερίδες σε ζώα-ξενιστές και στη συνέχεια στον άνθρωπο, χωρίς να έχουν βρεθεί φάρμακα ή εμβόλια, η ανθρωπότητα βάζει στο «αρχείο» την επιδημία κορωνοϊού του 2002.

Μεμονωμένοι επιστήμονες φωνάζουν ότι «δεν εξαφανίζεται έτσι απλά μια επιδημία», αλλά κανείς μεγάλος οργανισμός δεν θέλει να τους ακούσει και να δώσει τα κονδύλια για τη συνέχιση των ερευνών…

Η ανθρωπότητα κοιμάται για 17 χρόνια και ξυπνά πάλι στις ημέρες μας με έναν μεγαλύτερο εφιάλτη: το ξέσπασμα καινούργιας επιδημίας κορωνοϊού με παρόμοια χαρακτηριστικά αλλά ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα διάδοσης. Οι συνθήκες τώρα επιβαρύνονται λόγω των διακρατικών μετακινήσεων ανθρώπων που είναι πολλαπλάσιες του 2002.

Η απομόνωση που θεωρήθηκε ως «λύση» για την επιδημία του 2002, σήμερα είναι απλά ανέφικτη και τα σενάρια για την εξέλιξη της επιδημίας μοιάζουν από δυσοίωνα μέχρι εφιαλτικά…

ΠΑΝΔΗΜΙΑ: Σοβαρό Οξύ αναπνευστικό σύνδρομο SARS-COV
(με στοιχεία από το βρετανικό NHS)

Η πανδημία του SARS προήλθε από την Κίνα το 2002. Πιστεύεται ότι ένα στέλεχος του κορωνοϊού, που συνήθως βρίσκεται μόνο σε μικρά θηλαστικά, μεταλλάχθηκε, και μπόρεσε να μολύνει τους ανθρώπους. Η μόλυνση του SARS εξαπλώθηκε γρήγορα από την Κίνα σε άλλες ασιατικές χώρες. Υπήρξε επίσης ένας μικρός αριθμός περιπτώσεων σε αρκετές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων 4 κρουσμάτων στη Βρετανία και ένα σημαντικό ξέσπασμα στο Τορόντο του Καναδά.

Η πανδημία SARS τέθηκε τελικά υπό έλεγχο τον Ιούλιο του 2003, ακολουθώντας μια πολιτική απομόνωσης των ατόμων που ήταν ύποπτα και εξετάζοντας όλους τους επιβάτες που ταξίδευαν αεροπορικώς από τις πληγείσες χώρες. Η παγκοσμιοποίηση δεν ήταν ακόμα στην πλήρη της εξέλιξη…

Κατά την περίοδο της μόλυνσης, υπήρξαν 8.098 καταγεγραμμένες περιπτώσεις SARS και 774 θάνατοι. Αυτό σημαίνει ότι ο ιός σκότωσε περίπου 1 στους 10 ανθρώπους που είχαν μολυνθεί. Οι άνθρωποι ηλικίας άνω των 65 ετών ήταν ιδιαίτερα εκτεθειμένοι, με περισσότερους από τους μισούς αυτής της ηλικακής ομάδας να πεθαίνουν από τη μόλυνση.

ΙΟΓΕΝΕΙΣ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ

Πολλές παγκόσμιες εστίες μολυσματικών ασθενειών (πανδημίες) που έχουν συμβεί στην πρόσφατη ιστορία πιστεύεται ότι προκλήθηκαν από ιούς που προηγουμένως βρίσκονταν μόνο σε ζώα.

Παραδείγματα μεταλλαγμένων ιών περιλαμβάνουν:

HIV: θεωρείται ότι είναι μια μεταλλαγμένη εκδοχή ενός ιού που βρισκόταν σε πιθήκους
Γρίπη των πτηνών: μεταλλαγμένη εκδοχή ενός ιού της γρίπης που βρέθηκε στα πτηνά
Γρίπη των χοίρων: μεταλλαγμένη εκδοχή ενός ιού της γρίπης που πιστεύεται ότι προέρχεται από χοίρους
SARS-COV: θεωρείται ότι πρόκειται για μετάλλαξη ιού που εντοπίζεται στις πεταλοειδείς νυχτερίδες της επαρχίας Yunnan της Κίνας που πέρασε στον άνθρωπο με ξενιστή το θηλαστικό ζώο μοσχογαλή.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ – ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ SARS-COV

Προκαλεί δυσάρεστη έκπληξη ότι η αντιμετώπιση και τα μέτρα προφύλαξης της σημερινής πανδημίας είναι ακριβώς τα ίδια με της πανδημίας του 2002. Δηλαδή επί 17 χρόνια η ανθρωπότητα δεν έμαθε και δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα περισσότερο για την αντιμετώπιση μίας θανάσιμης επιδημικής ασθένειας!

Οι οδηγίες του ΝHS τότε ήταν:

Ένα άτομο που είναι ύποπτο για ύπαρξη SARS θα πρέπει να εισέλθει αμέσως στο νοσοκομείο και να παραμείνει απομονωμένο υπό στενή παρακολούθηση. Η θεραπεία είναι κυρίως υποστηρικτική και περιλαμβάνει
υποβοήθηση της αναπνοής με αναπνευστήρα για την παροχή οξυγόνου.

«Δεν υπάρχουν πολλά επιστημονικά στοιχεία που να δείχνουν ότι οι θεραπείες με αντιικά φάρμακα είναι αποτελεσματικές. Το φάρμακο ριμπαβιρίνη είναι γνωστό ότι είναι αναποτελεσματικό στη θεραπεία του SARS».

Πρόληψη της εξάπλωσης του SARS

«Μην ταξιδεύετε σε περιοχές του κόσμου όπου υπάρχει ανεξέλεγκτη εστία SARS. Για να μειώσετε τον κίνδυνο να μολυνθείτε, αποφύγετε την άμεση επαφή με άτομα που έχουν τον ιό SARS τουλάχιστον 10 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων τους.
Για να αποφευχθεί η εξάπλωση της λοίμωξης, είναι σημαντικό να:

-πλύνετε καλά τα χέρια σας με απορρυπαντικό χεριών με βάση το αλκοόλ
-καλύψτε το στόμα και τη μύτη σας όταν φτερνίζετε ή βήχετε
-τακτικά καθαρίστε τις επιφάνειες με απολυμαντικό

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι σκόπιμο να φοράτε γάντια, μάσκες και γυαλιά για να αποτρέψετε την εξάπλωση του SARS».

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ 2002

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του SARS, της πρώτης πανδημίας του 21ου αιώνα, αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας παρακολουθούσαν με τρόμο την εξέλιξη της διασποράς, καθώς μια διασυνδεδεμένη παγκόσμια κοινωνία διευκόλυνε την εξάπλωση της νόσου όπως ποτέ άλλοτε. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι από τον Καναδά που επισκέφθηκε το Χονγκ Κονγκ ξεκίνησε μια επιδημία SARS στο Τορόντο που σκότωσε 24 ανθρώπους.

Η επιδημία SARS περιορίστηκε τελικά με παραδοσιακά μέτρα δημόσιας υγείας, όπως η απομόνωση ασθενών και η εξέταση των ταξιδιωτών στα αεροδρόμια. Η στρατηγική ήταν απλή: Αν οι ασθνείς μπορούν να σταματήσουν από το να μολύνουν υγιείς ανθρώπους (είτε με τον θάνατό τους, είτε με την ίασή τους σε απομόνωση), η πανδημία τελικά θα έσβηνε.

Στον απολογισμό της πανδημίας του SARS το 2004, ο Δρ.David Heymann, ο οποίος ηγήθηκε της μονάδας μολυσματικών ασθενειών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας εκείνη την περίοδο, έγραψε:

«Ήμασταν τυχεροί γιατί ο SARS δεν διαδόθηκε ποτέ στις αναπτυσσόμενες χώρες με λιγότερο εξελιγμένα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Ο ιός ήταν επίσης ευκολότερος να σταματήσει επειδή αποδείχθηκε ότι είχε σχετικά χαμηλή μεταδοτικότητα. Η ταχεία συγκράτηση είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δημόσιας υγείας τα τελευταία χρόνια». *2

Ο SARS και ο COVID-19 είναι σαν ξαδέλφια, που μοιράζονται το 70% του γενετικού τους υλικού. Και οι δύο είναι κορωνοϊοί, μια οικογένεια ιών που μέχρι το 2003 ήταν γνωστό ότι προκαλούσαν μόνο το κοινό κρυολόγημα στους ανθρώπους. Στις διαφορές τους είναι ότι ο ιός SARS αναπαράγεται βαθιά στους πνεύμονες των ανθρώπων, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση του ποσοστού θνησιμότητας, αλλά και στη χαμηλότερη μεταδοτικότητα από τον COVID-19.

ΟΙ «ΚΑΜΠΑΝΕΣ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ 2002

Το 2013 δημοσιεύεται στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό «Nature» εργασία για τις αλληλουχίες του γονιδιώματος των νεοειδών κοροναϊών σε σχέση με τις πεταλοειδείς νυχτερίδες της Yunnan, τονίζοντας ότι ο κορωνοϊός του SARS μπορεί να μην έχει εκδηλωθεί στον άνθρωπο την τελευταία δεκαετία αλλά «υπάρχει ακόμα εκεί έξω, δεν έχει εξαφανιστεί».

Ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κόνγκ και συγγραφέας του βιβλίου Epidemics in Modern Asia, Robert Peckham, σε ένα σημαντικό άρθρο του τον Ιούνιο του 2016 γράφει:

«Έχουμε να κάνουμε με ένα ψευδές τέλος της πανδημίας. Στην καλύτερη περίπτωση, με μια παύση για αναπνοή. Αντί να ρωτάμε «τι απέγινε ο ιός SARS;» θα έπρεπε να ρωτάμε «που ήταν ο ιός πριν γίνει η πανδημία SARS;» και «τι θα γίνει εάν πλέον δεν είναι ο SARS και είναι κάτι παρόμοιο;» Το πρόβλημα του μέλλοντος αποδεικνύεται ριζωμένο στο παρελθόν. Ένα σκέλος ετοιμότητας βρίσκεται ακριβώς στην επιστροφή, στην παρακολούθηση του ιού στη φυσική του δεξαμενή υποδοχής – στον τόπο της προ-εμφάνισης του… Η παγκοσμιοποίηση παράγει έναν κόσμο χωρίς οριοθετήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εκδοθούν νέα πρωτόκολλα που να έχουν διακρατική ισχύ… Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 6 ετών στο Χονγκ Κονγκ, έχω διδάξει την παγκόσμια ιστορία μολυσματικών ασθενειών. Είναι σαφές ότι η μνήμη του SARS εξασθενεί. Και όμως, στο Χονγκ Κονγκ, το SARS εξακολουθεί να έχει ισχυρή παρουσία. Τα ίχνη του SARS είναι εμφανή, όχι μόνο στα μνημεία εκείνων που έχασαν τη ζωή τους κατά την επιδημία, αλλά και στα πανάκια που χρησιμοποιούνται παντού, στις μάσκες προσώπου και στις ανακοινώσεις που ενημερώνουν το κοινό ότι τα κουμπιά του ανελκυστήρα, οι χειρολαβές των θυρών και οι ράγες κυλιόμενων σκαλών απολυμαίνονται τακτικά – ως απαντήσεις σε άλλους αναδυόμενους φόβους…»

πηγη

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΟΥΙΤΕΡ ΕΔΩ