Το μεσημέρι της 6ης Οκτωβρίου 1973, ανήμερα της μεγαλύτερης εβραϊκής γιορτής, του Γιομ Κιπούρ (Ημέρα της Εξιλέωσης), αιγυπτιακές και συριακές δυνάμεις εξαπολύουν συντονισμένη επίθεση κατά του Ισραήλ. Πρόκειται για την έναρξη του Δ’ Αραβοϊσραηλινού Πολέμου. Στόχος των αραβικών δυνάμεων ήταν η ανάκτηση των εδαφών που είχαν χαθεί με τον Πόλεμο των 6 Ημερών.

Στις 13:55, οι αιγυπτιακές δυνάμεις περνούν τη Διώρυγα του Σουέζ και οι συριακές δυνάμεις, με μπουλντόζες και εξοπλισμό ανίχνευσης και εξουδετέρωσης ναρκών, εισχωρούν στα υψίπεδα του Γκολάν. Στον πόλεμο συνδράμουν και οι αραβικές χώρες του OPEC, επιβάλλοντας εμπορικό αποκλεισμό στις εξαγωγές πετρελαίου προς αμερικάνικες εταιρείες, και μειώνοντας τις εξαγωγές κατά 5% κάθε μήνα προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, δημιουργώντας έτσι την Α’ Πετρελαϊκή Κρίση.

Η κρίση αρχίζει να λαμβάνει διεθνείς διαστάσεις μετά την προειδοποίηση της Σοβιετικής Ένωσης για αποστολή δυνάμεων στην περιοχή και την παρέμβαση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ. Το Ισραήλ αιφνιδιάζεται αρχικά, όπως και η διεθνής κοινότητα. Στις 8 Οκτωβρίου το Ισραήλ προχωρά στην αντεπίθεση, επιχειρώντας την απώθηση των εχθρικών δυνάμεων. Στο συριακό μέτωπο, η επιτυχία των ισραηλινών δυνάμεων είναι μεγαλύτερη και στις 14 Οκτωβρίου, καταφέρνουν να απωθήσουν τις συριακές προς την Δαμασκό.

Την ίδια ημέρα ξεκινά η μεγαλύτερη μάχη αρμάτων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην οποία έλαβαν μέρος περίπου 1.000 αιγυπτιακά τεθωρακισμένα εναντίον περίπου 800 ισραηλινών. Η νίκη των Ισραηλινών αρχίζει τα αλλάζει τα δεδομένα του πολέμου. Στις 15 Οκτωβρίου, το Ισραήλ θέτει σε εφαρμογή την επιχείρηση Valiant, με στόχο την αποκοπή των αιγυπτιακών στρατευμάτων από τις οδούς ανεφοδιασμού τους. Μέχρι τις 21 Οκτωβρίου η Αιγυπτιακή 3η Στρατιά είχε μόνο ένα δρόμο ανεφοδιασμού τον οποίο σθεναρώς υπερασπιζόταν.

Τελικά, στις 22 Οκτωβρίου, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υιοθετεί ένα αμερικανοσοβιετικό ψήφισμα. Η Συρία αποδέχεται κατάπαυση του πυρός και επανέρχεται στα προ του πολέμου σύνορά της με το Ισραήλ. Δύο ημέρες αργότερα, και η Αίγυπτος συμφωνεί σε κατάπαυση του πυρός. Η τελευταία, ωστόσο, ανακτά τον πλήρη έλεγχο και στις δύο όχθες του Καναλιού του Σουέζ, ενώ κερδίζει και μία λωρίδα γης στη δυτική όχθη του Σινά. Μεταξύ των εμπόλεμων εγκαθίσταται μία ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ. Ακολούθησαν απευθείας συνομιλίες ανάμεσα σε Αιγυπτίους και Ισραηλινούς και στις 28 Οκτωβρίου υπογράφεται η τελική εκεχειρία που οδήγησε στην διάσκεψη της Γενεύης. Στο Ισραήλ, η συμφωνία εκλήφθηκε ως ήττα.

Το συντηρητικό κόμμα Λικούντ αρχίζει να κερδίζει έδαφος έναντι των Εργατικών που κυριαρχούσαν στην πολιτική σκηνή της χώρας από το 1948. Αίγυπτος και Ισραήλ προχωρούν σε στενότερες συνομιλίες, οι οποίες οδήγησαν στη λύση των διαφορών τους στο Καμπ Ντέιβιντ, με την μεσολάβηση του αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ στις 5 Σεπτεμβρίου 1978. Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ αποτέλεσε τον 4ο και τελευταίο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο, με εξαίρεση τις εισβολές στο Λίβανο το 1982 και το 2006 και τις εισβολές σε παλαιστινιακά εδάφη, όπως στη Γάζα.