Οἱ συντονισμένες προσπάθειες ἀθρησκοποίησης τοῦ Κράτους κάτω ἀπὸ τὴ μύτη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Χριστιανῶν

newspull Ενεργοποιήστε τις ειδοποιήσεις μας

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Θέσπιδος 11 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211 estiapm@gmail.com

Ἐδῶ καὶ δεκαετίες γίνονται ὀργανωμένες προσπάθειες, ἀποκοπῆς τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας – Κράτους. Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν προσπαθειῶν, ἐμφανίστηκαν κάποιες ἑνώσεις ποὺ προωθοῦν νυχθημερὸν αὐτὸν τὸ σκοπό.

Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς εἶναι ἡ ΕλΕΔΑ (Ἑλληνικὴ Ἕνωση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου), τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ (Ἑλληνικὸ Ἵδρυμα Εὐρωπαϊκῆς καὶ Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς), τὸ Ἑλληνικὸ Παρατηρητήριο τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἐλσίνκι, ἡ ἕνωση ἀθέων, ἡ ΚΕΠΕΚ (Κίνηση Ἑλλήνων Πολιτῶν γιὰ τὴν Ἐκκοσμίκευση τοῦ Κράτους). Οἱ ἐν λόγῳ ὀργανισμοὶ φέρονται νὰ ἔχουν ὡς ἕνα ἀπὸ τοὺς κύριους σκοπούς τους, τὸ διαχωρισμὸ κράτους – Ἐκκλησίας. Ὡστόσο, δὲν ἐπικεντρώνονται στὸ νομικὸ χωρισμό, ἀλλὰ στὸν ψυχικὸ χωρισμὸ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μὲ προσπάθειες ἀποδόμησης τοῦ χριστιανισμοῦ, χωρὶς νὰ ἐπιτίθενται σὲ ἄλλες θρησκεῖες.

Γιὰ τὴν πραγμάτωση τοῦ σκοποῦ τους, ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν, διοργανώνουν ὁμιλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, «φανεροὺς δείπνους», «ἠλιούγεννα», βάλλοντας συστηματικὰ κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ἀναζητοῦν διακαῶς ἀτοπήματα τοῦ κλήρου, ὑπαρκτὰ καὶ ἀνύπαρκτα, γιὰ νὰ τὰ προβάλουν στοχοποιώντας τοὺς κληρικοὺς καὶ τὶς οἰκογένειές τους, γιὰ νὰ ρίξουν τὸ ράσο στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν ἀναγκαία σύνδεσή τους μὲ πνευματικό, διά τοῦ ὁποίου ὁ Θεός δίνει τὴν ἄφεση στὸ μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως.

Προηγήθηκε πολυετὴς μιντιακὴ προπαγάνδα ἡ ὁποία πέτυχε νὰ κοποῦν οἱ δεσμοὶ μέρους τοῦ λαοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησία. Σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθειά τους, συμβάλαμε καὶ οἱ χριστιανοὶ ποὺ δὲν βιώσαμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ δὲν ἀποδείξαμε μὲ τὴ ζωή μας ὅτι ὅσοι ἀκολουθοῦν τὸν Χριστὸ δὲν εἶναι ὅπως οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα, ἐξαρτημένοι ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὶς ἀνέσεις καὶ τοὺς ἐπαίνους τοῦ κόσμου.

Βασικὸ ἐμπόδιο σὲ ἐκεῖνο ποὺ ὀνομάζουν ἐκκοσμίκευση τοῦ κράτους, εἶναι τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα. Ἤδη ἀπὸ τὸ πρῶτο σύνταγμα τῆς Α΄ Ἐθνοσυνέλευσης τοῦ 1822, ὁρίζεται ὅτι «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπικράτειαν, εἶναι ἡ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἀνέχεται ὅμως ἡ Διοίκησις τῆς Ἑλλάδος πᾶσαν ἄλλην Θρησκείαν, καὶ αἱ τελεταὶ καὶ ἱεροπραγίαι ἑκάστης αὐτῶν ἐκτελοῦνται ἀκωλύτως.»

Ἀναγνωρίστηκε, δηλαδή, ἡ ἄρρηκτη σύνδεση Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ Ἑλλάδος, ἀφοῦ ἡ ὀρθόδοξη πίστη ἦταν ἀπαραίτητο γνώρισμα τῆς ἐθνικῆς συνείδησης, ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία διατήρησε τὸν Ἑλληνισμὸ στὰ χρόνια τῆς «φρικώδους ὀθωμανικῆς δυναστείας». Παράλληλα θεσπίστηκε ἡ ἀνεξιθρησκία, ὡς γέννημα θρέμμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Τὸ Εὐαγγέλιο προστατεύει τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν ἐπιβάλλει τρόπο ζωῆς. Γιὰ αὐτὸ ἄλλωστε, δὲν ὑπάρχουν σὲ μὴ χριστιανικὲς χῶρες, ἀντίστοιχες ἀντιθρησκευτικὲς ὁμάδες, διότι οἱ ἄλλες θρησκεῖες καὶ ἡ ἀθεΐα, δὲν ἀνέχονται τὴν ἀμφισβήτηση, μὲ ἀποτέλεσμα ὅπου ἔχουν τὸν κρατικὸ ἔλεγχο, νὰ ἐπιβάλλουν τὰ δικά τους πιστεύματα στοὺς πολῖτες.

Τὸ ἑλληνικὸ κράτος, πλέον τῶν 200 ἐτῶν, πορεύθηκε μὲ ὅλα τὰ μετέπειτα συντάγματα νὰ ἀναγνωρίζουν ἐπικρατοῦσα θρησκεία καὶ ἀνεξιθρησκία. Οὐδεὶς ἐμποδίζεται νὰ πιστεύει ἢ νὰ μὴν πιστεύει, ὅπως ἐπιθυμεῖ. Τρανὴ ἀπόδειξη, ἡ ἐλεύθερη δραστηριοποίηση τῶν παραπάνω ὀργανισμῶν ποὺ νυχθημερὸν βάλλουν κατὰ τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας. Ἐπιπλέον, κανένας Ἕλληνας δὲν ἀντιμετωπίζεται ὑποδεέστερα ἀπὸ τὸ Κράτος ἐξ αἰτίας τῆς θρησκείας του.

Βεβαίως, ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐφαρμόζεται ἡ συναλληλία, οὐσιαστικὰ ὑποβιβάζει τὴν Ἐκκλησία σὲ ὑφισταμένη τῆς Πολιτείας καὶ τῆς στερεῖ ἐνίοτε τὸ δικαίωμα νὰ ὁρίζει τὰ τοῦ οἴκου Της. Ἡ Πολιτεία τὴν ἀντιμετωπίζει ὡς ἕνα εἶδος κοινωνικῆς πρόνοιας μὲ μεταφυσικὲς ἀνησυχίες τὶς ὁποῖες οἱ πλεῖστοι κυβερνῶντες ἀντιμετωπίζουν ὡς γραφικότητες. Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι κοινωφελὲς ἵδρυμα. Ἔχει ἀποστολὴ νὰ ἀναγεννήσει τοὺς ἀνθρώπους. Ἂν σταματήσει νὰ θρέφει μὲ τὸν ἀνόθευτο λόγο τοῦ Θεοῦ, θὰ ἔχει χάσει τὸ δρόμο Της, ὅσες μερίδες καὶ ἂν δώσει στοὺς ἀπόρους. Ἴσως καὶ οἱ στρατιὲς αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ποὺ βάλουν τώρα κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ζητοῦν τὴν περιθωριοποίησή της, νὰ μὴν ὑπῆρχαν ἂν Ἐκείνη φρόντιζε νὰ τοὺς κατηχήσει μὲ μητρικὸ ἐνδιαφέρον στὸ Λόγο τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπιπλέον, ἡ Πολιτεία νομοθετεῖ συστηματικὰ ἐνάντια στὸ Εὐαγγέλιο, Ἔχοντας πετύχει οἱ νόμοι τοῦ κράτους νὰ εἶναι ἐντελῶς ἄθρησκοι ἢ ἀντιχριστιανικοί, οἱ παραπάνω ὀργανισμοὶ ἐπιμένουν νὰ ζητοῦν ἐκκοσμίκευση τοῦ κράτους, μὲ σκοπὸ νὰ ἐξαφανιστεῖ κάθε ἀπομεινάρι τῆς πίστης τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὸ δημόσιο βίο.

Γιὰ νὰ νοηματοδοτήσουν τὴ ζωή τους, τὴν ἀφιερώνουν στὸν μάταιο ἀγῶνα νὰ πείσουν καὶ τοὺς ὑπόλοιπους νὰ ἐνταχθοῦν στὴ θρησκεία τῆς ἀθεΐας. Ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνεξιθρησκία, θὰ ἐπεδίωκαν νὰ ἀναστήσουν νέες ρωμαϊκὲς ἀρένες καὶ σοβιετικὰ γκουλὰνγκ κατὰ τῶν χριστιανῶν. Τυφλωμένοι ἀπὸ ἐμπάθεια, δὲν ἀναλογίζονται ὅτι κανένας ἀπὸ ὅσους πολέμησαν τὸν Χριστὸ δὲν κατάφερε νὰ ὑπερισχύσει, ὅση βία, ὅσο ψέμα καὶ ἂν χρησιμοποίησε.

Ἡ προσπάθεια γιὰ ἐθνικὴ ἀποχριστιανοποίηση ἐξυπηρετεῖ τὰ σχέδια τῶν ἐγχώριων καὶ διεθνῶν ἠγεμονίσκων. Διότι, οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν πίστη στὸν Θεό, χειραγωγοῦνται εὔκολα καὶ πηγαίνουν ἐκεῖ ποὺ θέλουν οἱ καθοδηγητές τους. Αὐτὸ φανερώνει καὶ πόσο ἰσχυρὲς εἶναι οἱ βάσεις τοῦ χριστιανισμοῦ γιὰ κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστὰ ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς λαοὺς συνολικά, ὥστε ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἀντισταθοῦν νὰ γαντζώνονται περισσότερο στὸν Χριστὸ γιὰ νὰ παραμείνουν σταθεροὶ καὶ ἄκαμπτοι. Αὐτὸ ἂν ἐπιτευχθεῖ σὲ μαζικὸ βαθμό, θὰ ἔχουν ἀποτύχει, ὅπως συνέβη στὶς πρώην κομμουνιστικὲς χῶρες.

Ὅμως, παράλληλα μὲ τὴν ἀντιχριστιανικὴ δράση, παρατηρεῖται καὶ μία στροφὴ ἑνὸς ὄχι εὐκαταφρόνητου μέρους τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν πίστη. Ἄνθρωποι ποὺ παρασύρθηκαν ἀπὸ τὴ γοητεία τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ ἀπογοητεύτηκαν ἀπὸ τὴν ὑλιστικὴ ζωή, βρῆκαν διέξοδο στὸ Χριστὸ καὶ ἄλλαξαν ζωή.

Αὐτοὶ κρατοῦν τὶς εἰκόνες στὸ μαγαζὶ ἢ στὸ γραφεῖο τους, κάνουν τὸ σταυρό τους περνώντας ἀπὸ ναούς, πηγαίνουν τὰ παιδιά τους στὸ κατηχητικό, κλείνουν τὴν τηλεόραση γιὰ νὰ μὴν ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν κατήχηση τοῦ διαβόλου, μελετοῦν τὴν Ἁγία Γραφή, δὲν θυσιάζουν τὸν ἐκκλησιασμὸ γιὰ ὕπνο ἢ ἐκδρομές, τηροῦν τόν προσευχητικὸ κανόνα τους, νηστεύουν τίς καθορισμένες ἡμέρες, ἀντιμετωπίζουν κάθε δύσκολη περίσταση ὡς μία εὐκαιρία ποὺ δίνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Αὐτοὶ καθημερινὰ ἀντιστέκονται καὶ ὀφείλουν νὰ ἀντιστέκονται στὴν ἀθρησκοποίηση τοῦ Κράτους. Ὅσο ὑπάρχουν τέτοιοι Ἕλληνες θὰ ὑπάρχει ἡ μαγιὰ ποὺ μπορεῖ νὰ ζυμώσει ὅλο τὸ φύραμα.

Ἂς ἀναλογιστοῦμε ποιά Ἑλλάδα παραλάβαμε καὶ ποιά Ἑλλάδα θὰ παραδώσουμε στὰ παιδιά μας. Γιὰ τὴν ἀπώλεια τοῦ πνευματικοῦ θησαυροῦ της, θὰ δώσουμε λόγο ὅλοι μας, καθένας ἀναλόγως μὲ τὴν θέση του. Γι’ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ ἀντισταθοῦμε, νὰ πέσουμε μαχόμενοι ἂν χρειαστεῖ, ὥστε νὰ μὴ βρεθοῦμε ἀναπολόγητοι ὡς δοῦλοι πονηροὶ καὶ ὀκνηροί.

Ἡ μάχη αὐτὴ ἀπαιτεῖ συνεχῆ ἐπαγρύπνηση μὲ ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, ὁ Ὁποῖος ἐπιτρέπει τὶς μάχες γιὰ νὰ δώσει τὰ στεφάνια. Ὄχι γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς μάχης, ἀλλὰ γιὰ τὸν κόπο καὶ τὴ θυσία. Ἐπιτρέπει νὰ χτυπάει τὸ ἐχθρικὸ πυροβολικό, γιὰ νὰ μὴν ἀποκοιμηθοῦμε καὶ χάσουμε τὸν ἀγῶνα τῆς σωτηρίας. Παράλληλα, μᾶς δίνει τὰ ὅπλα, τὴ διάθεση, τὴν ψυχικὴ ἐνίσχυση, τὸν ἐνθουσιασμὸ γιὰ νὰ νικήσουμε.

Εστία Πατερικών Μελετών

Διαβάστε επίσης :