Τρομάζουν οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα

newspull Ενεργοποιήστε τις ειδοποιήσεις μας

Από το 2010 έως το 2023 έχουν χαθεί άδοξα 6.993 συνάνθρωποί μας! Η κανονικότητα δεν επέστρεψε ποτέ, η ατμόσφαιρα παραμένει το ίδιο πνιγηρή και μετά την έξοδο από τα δυσβάσταχτα Μνημόνια

Από τον Βασίλη Γαλούπη για την Κυριακάτικη Δημοκρατία

Ήταν 6.993 συνάνθρωποί μας που δεν άντεξαν. Οσο ο πληθυσμός της Αμφισσας ή του Καρπενησίου, της Νάξου ή της Αίγινας. Μια τέτοια πόλη ή ένα τέτοιο νησί «αφανίστηκαν». Νέκρωσαν από ζωή. Είναι οι άνθρωποι που αυτοκτόνησαν από το 2010 μέχρι και το 2023, στα πιο εφιαλτικά μεταπολεμικά χρόνια για την Ελλάδα.

Το ακόμα πιο στενάχωρο είναι ότι ακόμα και μετά το επίσημο τέλος των Μνημονίων, το 2018, οι αυτοκτονίες παραμένουν μέχρι σήμερα στα ίδια υψηλά επίπεδα που είχαν εκτιναχθεί επί οικονομικής κρίσης. Μια ατράνταχτη απόδειξη ότι η απελπισία παραμένει φωλιασμένη σε μια ισοπεδωμένη ελληνική καθημερινότητα, όταν όλες οι άλλες χώρες που χτυπήθηκαν από την ασφυκτική πίεση του ευρωπαϊκού «κραχ» έχουν επιστρέψει στους προ κρίσης δείκτες.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί την αρνητική εξαίρεση της Ευρώπης. Τα άλλα… αρχικά στα κάποτε «PIGS», όπως και η Κύπρος, αλλά και συνολικά η Ε.Ε., βλέπουν τις αυτοκτονίες να μειώνονται σταθερά. Οχι και η χώρα μας. Το μείζον ζήτημα της κοινωνικής απελπισίας βρίσκεται, εντέχνως ασφαλώς, πολύ χαμηλά στην ατζέντα της επικαιρότητας και των κυβερνητικών πρωτοβουλιών.

Κάθε αυτοκτονία σημαίνει ουσιαστικά το τέλος κάθε ελπίδας. Αυτή είναι η ατμόσφαιρα στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Και τα στοιχεία δείχνουν ότι παραμένει το ίδιο πνιγηρή όσο ο καιρός περνάει κι όσο υποτίθεται ότι τα Μνημόνια είναι χρονικά όλο και πιο πίσω μας.

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» ανοίγει σήμερα έναν φάκελο με τον οποίο αρκετοί είχαν ασχοληθεί στα χρόνια της βαθιάς κρίσης, 2011-15, αλλά όχι πια. Τα επίσημα στατιστικά, όμως, αποτελούν την απόδειξη πως πολλοί άνθρωποι, τα νοικοκυριά τους, τα σπιτικά τους, οι ζωές τους παραμένουν στη σκοτεινιά. Στροβιλίζονται σε μια απελπισία χωρίς τέλος, μέχρι που αποφασίζουν το μοιραίο. Οτι «δεν αξίζει άλλο».

Κάθε αυτοκτονία αποτελεί ακόμα μία αποτυχία της κοινωνίας μας, της πρόνοιάς της, των υποστηρικτών της μηχανισμών. Κάθε χρονιά που δεν επιστρέφουν, ούτε καν πλησιάζουν, τα «μαύρα» σημερινά ποσοστά σε αυτά που ήταν προ 2010, η πολιτική αποτυγχάνει να βρει θεραπεία στα πραγματικά προβλήματα που οδηγούν συνανθρώπους μας στο απονενοημένο διάβημα.

Τα στοιχεία 2010-23

Από την έναρξη της κρίσης το 2010 μέχρι και το 2023 οι νεκροί από αυτοκτονίες στην Ελλάδα ήταν 6.993. Ο μέσος όρος ανά έτος είναι συνταρακτικός και αυτό το «500» δεν μπορεί να λογίζεται ως ακόμα ένας αριθμός, ως ακόμα ένα στατιστικό.

Πριν από το 2010 οι νεκροί κάθε χρόνο ήταν κατά μέσο όρο 367. Μόνο δύο φορές είχαν αγγίξει τους 400. Εκτοτε, όμως, τα ποσοστά αυξήθηκαν τουλάχιστον κατά 35%.
Το φυσιολογικό θα ήταν μετά το τέλος των Μνημονίων, δηλαδή από το 2018 κι έπειτα, να υπάρξει μια σταθερή μειωτική τάση που θα αρχίσει σταδιακά να συγκλίνει με τα προ χρεοκοπίας επίπεδα. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό.

Mετά την κρίση

Από το 2010 έως το 2018 οι θάνατοι από αυτοκτονίες ήταν 507 ετησίως. Από το 2019 μέχρι και το 2023 στα ίδια επίπεδα ουσιαστικά, με 486 μέσο όρο. Δυο χρονιές, το 2019 και το 2022, οι νεκροί ήταν πάλι πάνω από 500. Από το 2019 έως το 2023 έχουν αυτοκτονήσει 2.430 άνθρωποι, περίπου όσοι αποτελούν τον πληθυσμό στον Μαρκόπουλο Ωρωπού (2.549 σύμφωνα με την απογραφή) ή τις Λιβανάτες (2.559).

Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις και το 2024 κινούνται εκεί, αν κι επίσημα στατιστικά δεν έχουν εκδοθεί, κάτι που θα γίνει στην αρχή του 2025.

Αν και οι «επίσημες» πολιτικές γραμμές από τα χρόνια της κρίσης είναι ότι οι περισσότερες αυτοκτονίες δεν αφορούν προβλήματα οικονομικής φύσης, τα πράγματα δεν ήταν, ούτε είναι ακριβώς έτσι. Από τα στατιστικά της Ελληνικής Αστυνομίας διαπιστώνουμε και ότι τα αίτια για τις περισσότερες αυτοκτονίες κάθε χρόνο μένουν αδιευκρίνιστα.

Το ελληνικό Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών «Κλίμακα» αναφέρει ότι υπάρχει υποκαταγραφή των θανάτων, δηλαδή ότι είναι περισσότεροι, και δεν φαίνονται όλοι στα στατιστικά δεδομένα. «Ο συνολικός αριθμός των αυτοκτονιών που καταγράφονται αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου και σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τη συνολική διάσταση του προβλήματος. Η υποκαταγραφή των αυτοκτονιών είναι δεδομένη σε παγκόσμιο επίπεδο» όπως σημειώνει. Υπολογίζεται ότι το 25% των αυτοκτονιών δεν καταγράφεται.

Μια άλλη διάσταση, πέραν της οικονομικής ασφυξίας των πολιτών, που έρχεται να προστεθεί είναι ότι από το 2010 άρχισε η κατάρρευση του ΕΣΥ. Κάτι που οδήγησε σταδιακά σε ψυχικές νόσους που εκδηλώθηκαν έκτοτε και δεν έχουν διαγνωστεί ή δεν υπήρξε η ανάλογη μέριμνα. Αυτή η τάση φαίνεται να επιδεινώθηκε από τα χρόνια της πανδημίας κι έπειτα, με τον αποκλεισμό λόγω lockdown και την πρόσβαση στα νοσοκομεία σχεδόν αποκλειστικά για τους ασθενείς Covid-19 να επιβαρύνει κι άλλο την κατάσταση.

Απ’ όποια οπτική κι αν προσεγγίσει κάποιος όσα συμβαίνουν, η διαρκής επιβάρυνση του ψυχικού φορτίου των ευάλωτων πληθυσμών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Στα νοσοκομεία

Σε παλαιότερες δηλώσεις του ο ψυχίατρος Κυριάκος Κατσαδώρου, πρόεδρος της «Κλίμακας» – Κέντρου για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, είχε συμπεριλάβει και ακόμα μία παράμετρο: «Από το 2012 μέχρι τον Απρίλιο του 2021 έχουν λάβει χώρα τουλάχιστον 70 αυτοκτονίες σε νοσοκομεία της χώρας, εκ των οποίων οι επτά από την αρχή του 2021. Η αξιολόγηση του κινδύνου αυτοκτονίας νοσηλεύομενων ασθενών και η εφαρμογή των κατάλληλων μέτρων ασφαλείας που βασίζονται σε αυτήν την εκτίμηση θα ήταν προαπαιτούμενες μιας γενικής περίθαλψης».

Ο γιατρός είχε επισημάνει επί πανδημίας και τις νέες ανάγκες που προέκυψαν: «Ψυχολογική υποστήριξη χρειάζονται και οι οικογένειες των χιλιάδων θυμάτων του κορωνοϊού που δεν μπόρεσαν να τους αποχαιρετήσουν».

Βαριές συνέπειες

Αν και πολλοί ευαγγελίζονται την επιστροφή στην κανονικότητα, αυτή δεν έχει υπάρξει τώρα. Η Ελλάδα βιώνει τις βαριές συνέπειες των καταστροφικών Μνημονίων. Η καθημερινότητα εξακολουθεί να αποτελεί μια θηλιά, που όλο και σφίγγει, οδηγώντας συνανθρώπους μας στα όρια της απελπισίας. Τα «βαρίδια» της τρόικας και της πιστής εφαρμογής από τις κυβερνήσεις όλων των αδίστακτων μέτρων εναντίον του ελληνικού λαού είναι ακόμη εδώ. Σε πλήρη αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις άλλες χώρες που πιέστηκαν από την οικονομική κρίση…

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ 2001-2009

ΕΤΟΣ	ΘΑΝΑΤΟΙ
2001	334
2002	323
2003	375
2004	353
2005	400
2006	402
2007	328
2008	373
2099	391
ΣΥΝΟΛΟ	3.279 νεκροί
ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ	364 νεκροί

Πηγή: ΕΛ.ΣΤΑΤ,, ΕΛ.ΑΣ.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ 2010-2018

ΕΤΟΣ	ΘΑΝΑΤΟΙ
2010	377
2011	477
2012	508
2013	533
2014	565
2015	529
2016	484
2017	523
2018	567
ΣΥΝΟΛΟ	4.563 νεκροί
ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ	507 νεκροί

Πηγή: ΕΛ.ΣΤΑΤ., ΕΛ.ΑΣ.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ 2019-2023

ΕΤΟΣ	ΘΑΝΑΤΟΙ
2019	530
2020	464
2021	467
2022	505
2023	464
ΣΥΝΟΛΟ	2.430 νεκροί
ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ	486 νεκροί
ΣΥΝΟΛΟ 2010-2023	6.993 νεκροί
ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ 2010-2023	500 νεκροί

Πηγή: ΕΛ.ΣΤΑΤ., ΕΛ.ΑΣ.

Στα ύψη οι δείκτες για τη χώρα μας και μετά το τέλος της κρίσης

Στις αρχές της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, το 2010-11, είχε εφευρεθεί ο υποτιμητικός όρος «PIGS» για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία, που βρέθηκαν στη δίνη του κυκλώνα. Γνωρίζοντας πια τι έχει συμβεί, θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η Κύπρος, που μπήκε αργότερα από τους πρώτους τέσσερις στη μεγάλη περιπέτεια.

Οι δείκτες αυτοκτονιών από τη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας καθρεφτίζουν την πίεση που δέχθηκαν οι κοινωνίες των χωρών. Ολες, όμως, άρχισαν να επιστρέφουν στα προ κρίσης επίπεδα, με εξαίρεση την Ελλάδα, ενώ συνολικά στην Ε.Ε. η τάση είναι διαρκώς πτωτική την τελευταία 20ετία. Οι θάνατοι από αυτοκτονίες ανά 100.000 ανθρώπους ετησίως είναι:

– ΙΣΠΑΝΙΑ: Το 2010 είχε 6,9 νεκρούς ανά 100.000 πληθυσμού και το 2014 είχαν ανέλθει σε 8,6, τάση που συνεχίστηκε μέχρι και το 2018, αν και είχε ξεπεραστεί η κρίση στη συγκεκριμένη χώρα. Το 2019, πάντως, το ποσοστό μειώθηκε σε 7,7, πλησιάζοντας σιγά σιγά τους δείκτες του 2010.

– ΚΥΠΡΟΣ: Το 2011 είχε 4,3 νεκρούς ανά 100.000 λόγω αυτοκτονιών, με το ποσοστό να εκτοξεύεται στους 5,7 το 2013, χρονιά που στη χώρα επιβλήθηκαν τα σκληρά capital controls. Μια αύξηση άνω του 32%. Το 2019, ωστόσο, τα ποσοστά είχαν πέσει κάτω κι από αυτά του 2011, στους 3,6 νεκρούς, αφού η Κύπρος κατάφερε σχετικά γρήγορα να ανασάνει από την πίεση των Βρυξελλών και να βρει την κανονικότητά της.

– ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Το 2011 η χώρα είχε 12,3 νεκρούς ανά 100.000 πληθυσμού. Το 2015 το ποσοστό είχε εκτιναχθεί στο 14,2. Το 2019 είχε πέσει στο 11,5, κάτω κι από το σημείο έναρξης της κρίσης στη συγκεκριμένη χώρα.

– ΙΡΛΑΝΔΙΑ: Είχε την «κάλυψη» της Αγγλίας στα δύσκολα και οι συνέπειες στον συγκεκριμένο δείκτη ήταν μάλλον ήπιες. Από τους 11,9 θανάτους του 2010, η Ιρλανδία ανέβηκε στο 12,5 το 2011 και στο 12,4 το 2012, για να πέσει μέχρι το 2019 στους 9,6 νεκρούς από αυτοκτονίες ανά 100.000, κάτω απ’ όλες τις χρονιές μεταξύ 2000-2015.

– ΕΛΛΑΔΑ: Η χώρα μας το 2010 είχε 3,5 νεκρούς ανά 100.000 πληθυσμό, με το ποσοστό να εκτινάσσεται κατά 51% το 2014 στους 5,3 θανάτους λόγω αυτοκτονιών, ποσοστό που παρέμεινε στα ίδια επίπεδα μέχρι το 2019 (στο 5,1, δηλαδή στο +46% σε σχέση με το 2010), χρονική περίοδος για την οποία υπάρχουν δεδομένα στην Παγκόσμια Τράπεζα. Το 2018 θεωρείται το έτος κατά το οποίο η Ελλάδα εξήλθε -επίσημα κι όχι ανεπίσημα- από την περίοδο των Μνημονίων.

– ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: Σε αντίθεση με όσα συνέβησαν στις χώρες που χτυπήθηκαν περισσότερο από την οικονομική κρίση, ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι διαρκώς πτωτικός. Το 2010 οι νεκροί από αυτοκτονίες ανά 100.000 πληθυσμό ήταν κατά μέσο όρο στην Ε.Ε. στους 13,4. Υπήρξε σταθερή ετήσια πτώση στον μέσο όρο και το 2019 είχε μειωθεί στους 11,3, ποσοστό -16%.

Θολό το τοπίο για τους θανάτους λόγω οικονομικής ασφυξίας

Συνταρακτικά είναι τα επιπλέον αναλυτικά στοιχεία που παρέχει η ΕΛ.ΑΣ. για τις αυτοκτονίες του 2023. Πέθαναν 464 άνθρωποι, όμως οι απόπειρες ήταν 972. Οι μισές (500) ήταν σε ηλικίες 41 ετών και άνω. Στην ίδια ηλικιακή κατηγορία είναι και οι περισσότεροι νεκροί, συνολικά 370.

Από τις 464 αυτοκτονίες, οι 390 αφορούσαν άνδρες και οι 74 γυναίκες. Στατιστικά για τα αίτια των αυτοκτονιών δεν μπορούν να εξαχθούν, αφού, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., οι 370 αυτοκτονίες έγιναν για άγνωστους λόγους. Οι υπόλοιπες 94 διαμοιράζονται ως εξής: 10 για αισθηματικούς λόγους, 63 λόγω ασθένειας, 13 για οικογενειακούς λόγους και 8 για οικονομικούς.

Το 2022 έγιναν 950 απόπειρες. Αυτοκτόνησαν 505 άνθρωποι, αλλά στις 388 περιπτώσεις τα αίτια ήταν και πάλι άγνωστα. Οι 74 έβαλαν τέλος στην ζωή τους για λόγους υγείας και οι 17 για οικονομικά προβλήματα.

Στη ρητορική όσων πολιτικών θέλουν να υποβαθμίσουν την επιρροή των Μνημονίων και του τσουνάμι που προκαλούν μέχρι και σήμερα στις ζωές των πολιτών, χρησιμοποιούνται συχνά τα στατιστικά της Αστυνομίας με επιλεκτικό τρόπο, όπως, για παράδειγμα, ότι το 2023 από τους 464 που αυτοκτόνησαν, μόνο οι 8 ήταν για οικονομικούς λόγους. Αυτό, όμως, αποτελεί χυδαία παραπλάνηση, αφού αποκρύπτουν ότι οι 370 αυτοκτονίες είχαν αδιευκρίνιστα κίνητρα.

Επίσης, διαρκώς αυξάνονται οι αυτοκτονίες για λόγους υγείας, κάτι που καταδεικνύει ότι όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας νιώθουν ολομόναχοι κι αδύναμοι απέναντι στις πιο δύσκολες αρρώστιες.

Οι αριθμοί της θλίψης

– Το 2023 η 24ωρη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018 δέχθηκε 20.750 κλήσεις

– Περισσότερο από το 25% των αυτοκτονιών δεν καταγράφονται

– Οι μη θανατηφόρες απόπειρες είναι έως και 20 φορές περισσότερες από τις καταγεγραμμένες

– 78 στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας και 52 των Ενόπλων Δυνάμεων ή στρατεύσιμοι έχουν αυτοκτονήσει από το 2014 έως σήμερα

– Την ίδια περίοδο 57 αυτοκτονίες έχουν γίνει σε μέσα μαζικής μεταφοράς

https://mumdadandkids.gr

Διαβάστε επίσης :